lunes, 12 de noviembre de 2012

Pisang - Manang (Reflexions)

Bueno he dormido mas de 14 horas seguidas. Los últimos 3 días en la tienda de campaña apenas dormía de dos horas en dos horas. Lo necesitaba ya que ademas estaba muy cansado.

Creo que de ayer tengo que reflexionar ciertas cosas, que ya aprendí antes pero es bueno que la realidad las refresque. Lo importante no es el EXITO sino el camino que discurres. Claro que el éxito te motiva pero no conseguirlo no es un fracaso sino aprender algo mas y os garantizo que he disfrutado al máximo todos estos días y lo he pasado genial.

Ademas la vida siempre te ofrece segundas oportunidades. Esta mañana mientras desayunaba ha venido uno de los porters que me quedan, el que habla ingles y me cuenta que tenemos buenas noticias. Que esta de camino hacia Pisang un guía escalador que viene de Katmandu, que tiene mucha experiencia en este pico y que el dia 11 lo intentamos de nuevo. Me pide que hoy me vaya con el otro porter, Nim (que es su primer trek) a Manang (6 horas) que descanse, que mañana me acerque a Pisang y que el 11 vuelva al campo de ataque al pico (mas cercano al pico), que el lo habrá equipado y que allí estará Chong para poder coronar el Pisang el 11. Le abrace y me puse super contento ya que siempre hay plan B, joder como mola. 😄😄😄😄😄. Eso si tendre que renunciar a llegar al Thorong La y una vez hagamos cima tendré una carrera contrarreloj para llegar a Pokara y poder volar a Katmandu. Entre otras cosas me han ofrecido bajar en moto-taxi a un pueblo cercano a Chame para coger allí un 4x4. He dicho que aunque el 11 después de cima este muerto bajare a pata hasta donde toque, que van como locos.

Os adjunto ciertas reflexiones que durante las 3 horas de silencio caminante de esta mañana he pensado.

No conseguir una meta debe ser visto como un aprendizaje mes que como un no fracaso.
Disfruta de lo que haces en todo momento
La meta no siempre debe ser vista como el éxito
..., y que la vida siempre te da segundas oportunidades.

No obstante cuando empezamos a bajar tenia un poco de cabreo, no lo negaré 😡😡😡

Por otra parte ahora estoy pensando que tendré que pasar por segunda vez por la cruz que pasé esas 8 horas me da que pensar, pero hay que ser fuerte y tirar palante que nadie dijo que esto fuera fácil.

El camino de hoy como siempre. Paso a paso, conociendo gente. Ahora estoy en Hume creo que tiene aeropuerto pero con pocos vuelos, el viento es muy fuerte. Ademas se parecen mogollón las montañas de aquí a la Capadoccia, ya os pasaré fotos.

Por otra parte otra buena noticia del cambio de planes. No había dicho nada para no hacer sufrir a nadie pero el aeropuerto de Jhomson es uno de los mas peligrosos del mundo por los vientos. Hace poco se estrelló una avioneta con 15 turistas. Solo hay unos pocos vuelos a primera hora cuando no sopla demasiado. De buena me libré.

Pues ya acabe de comer y vuelvo al camino que si vamos un poco ligeros en dos horitas ya estoy allí

Jo, como mola todo esto. Cada día algo nuevo, pero si esta segunda vez no corono os garantizo que yo me bajo. Aprendí lo que tenia que saber de la montaña a estas alturas, aprendí otras cosas, reflexioné y por otra parte encontré aquello que vine a buscar por lo que el viaje sea con pico o sin él ha valido mucho la pena.

Esta noche no ha estado mal. He estado con varios españoles y hemos compartido cena. Luego he conocido a dos catalans en xevi i dani (crec) un de girona i l'altre de tarragona. El de gorona un muntanyenc tipis huguet (escalada en gel, .... Un profesional) i l'altre era el seu primer trek en alçada, molt majos. Hem estat fins a les 9 de xarla, m'ha molat pero m'ha fet sentir molta nostalgia i que anar sol te inconvenients 😉 tot i que els primers dies ho agraeixes, pero com l'altre cop a la que passen dues setmanes la cosa es complica, pero ha queda menys








No hay comentarios:

Publicar un comentario